PROGRAM TERAPII REALIZOWANY w OŚRODKU MEDILIFE

W ramach podstawowej oferty naszego Ośrodka Leczenia i Terapii Uzależnień MEDIIFE, zapewniamy naszym Pacjentom:

• Konsultacje z lekarzem psychiatrą,
• Całodobową opiekę pielęgniarską,
• Indywidualnie dobrany proces leczenia,
• Pełne wyżywienie, z możliwością dodatkowego wykupienia specjalistycznej diety (np. bezglutenowa, Hashimoto, dr Ewy Dąbrowskiej itp.),
• Pobyt w komfortowych warunkach,
• Świadczenia Leczenia i Terapii Uzależnień prowadzone w formie Terapii Grupowej - Warsztatów,
• Terapii Indywidualnej,
• Arteterapia,
• Warsztatów Rozwoju Osobistego oraz Psychoedukacji,
• Zajęcia sportowe - joga,
• Basen: CKR Konstancin bądź w Uzdrowisku Konstancin,
• Medytacja.

Każdy z naszych Pacjentów po zakończeniu terapii otrzymuje dalsze zalecenia terapeutyczne. Zapewniamy kontynuację leczenia w trybie ambulatoryjnym oraz konsultacje z terapeutami i lekarzami.

Czas trwania terapii Pacjenta uzależnionego jest zróżnicowany w zależności od realizowanego programu i formy jego realizacji.

Przy początkowej terapii w trybie stacjonarnym program podstawowy trwa u nas minimum 6 tygodni, lecz wskazane jest, aby pacjent przebywał 8 tygodni (różnica wynika z indywidualnych możliwości pacjenta oraz problemów, które pojawiają się w trakcie realizacji programu). Ta część terapii ma za zadanie pomóc pacjentowi zidentyfikować się z chorobą i stratami, które powstały na skutek jej czynnych objawów, a także zapoznać go z podstawową wiedzą na temat jej mechanizmów, w umiejętności radzenia sobie z głodem psychicznym itp.

Po wyjściu z ośrodka, pacjent kontynuuje u nas terapię w systemie ambulatoryjnym – w kontakcie indywidualnym z terapeutą pracuje nad osobistym planem trzeźwienia oraz uczestniczy w grupie zapobiegania nawrotom. Ten etap trwa ok. 4 miesiące.

Ostatnim krokiem w jego procesie terapeutycznym jest uczestniczenie w grupie zaawansowanej, gdzie w dalszym ciągu pracujemy nad osobistym planem trzeźwienia każdego pacjenta, a także omawiamy bieżące problemy, wynikające ze zmiany stylu życia lub/i nawrotów choroby. W tym czasie pacjent może też uczestniczyć w treningach zwiększających jego umiejętności inter- i intapsychiczne oraz, z częstotliwością uwzględniającą jego potrzeby i wskazania, spotyka się indywidualnie z terapeutą.

Cały cykl terapeutyczny w tej postaci (pobyt w ośrodku + forma dochodząca) zamyka się w okresie 1 roku.

Przy wyborze tylko formy terapii ambulatoryjnej, realizacja wyżej opisanego programu rozciąga się w czasie nawet do 1,5 roku.

Największą skuteczność w pierwszym okresie po odstawieniu substancji odnosi terapia stacjonarna. Głównym zagrożeniem osoby rozpoczynającej życie bez alkoholu/narkotyków/leków jest szybki powrót do dotychczasowego środowiska i starych schematów zachowań. Pacjenci mówią o dużych obawach w związku z powrotem do domu i kontaktem z nadal pijącymi lub zażywającymi narkotyki znajomymi oraz o konieczności szybkiego, niemalże natychmiastowego radzenia sobie z trudnymi dla nich sytuacjami. Stąd ośrodek, jako forma terapii całodobowej, zmniejsza ryzyko złamania abstynencji eliminując wyzwalacze środowiskowe. Dzięki zintensyfikowanym kontaktom wzrasta możliwość korekty dotychczasowych, a utrwalenia nowych form zachowań w obszarze interpersonalnym i intrapsychicznym. Pacjent mieszkając w ośrodku, uczestniczy nie tylko w zajęciach, ale też w życiu tego miejsca. Profitem jest stała opieka terapeutyczna i medyczna w okresach najtrudniejszych dla niego- w momencie odstawienia substancji (jeżeli korzysta z detoksykacji) i w fazie zmian biochemicznych wpływających źle na jego nastrój. Pacjent pozostający w ośrodku ma mniejsze ryzyko złamania abstynencji; jest z dala od zewnętrznych wyzwalaczy a uczestnicząc w intensywnym procesie terapeutycznym na bieżąco analizuje swoje stany emocjonalne, sposób myślenia i zachowania. Dzięki temu zazwyczaj łagodniej przechodzi jedną z najtrudniejszych faz swojego trzeźwienia, przypadającą na przełom 2 – 3 miesiąca. Intensywna praca nad sobą daje „narzędzia”, które są później wykorzystane przez pacjenta w życiu poza ośrodkiem, a ich wzmocnienie oraz wzbogacenie odbywa się poprzez kontynuowanie terapii w systemie ambulatoryjnym.

Wybór tej formy leczenia, tj. systemu ambulatoryjnego (dochodzącego) od początku, czyli od momentu odstawienia substancji chemicznej, nie u wszystkich uzależnionych sprawdza się gdyż niesie ze sobą zwiększone ryzyko złamania abstynencji w okresach kryzysowych. Wymaga od pacjenta większej, samodzielnej mobilizacji i sporego wglądu w swoją sytuację już na początku drogi trzeźwienia, co jest trudne z uwagi na stosunkowo niedużą jeszcze wiedzę i umiejętności radzenia sobie z głodem i innymi objawami choroby.

Terapia indywidualna w przypadku leczenia uzależnień nie jest wystarczającą formą pomocy. Warunkiem niezbędnym w trzeźwieniu są zmiany w myśleniu, odczuwaniu i zachowaniu, co z kolei może odbyć się tylko poprzez kontakt z grupą. To ona umożliwia identyfikację z chorobą i pracę nad jej mechanizmami. Kontakt indywidualny pełni ważną rolę na początku drogi pacjenta- ułatwia wzmocnienie motywacji do dalszej terapii i zmian; później jest ważnym uzupełnieniem procesu grupowego (omówienie trudności pacjenta związanych, np. z samym byciem w grupie, czy innych problemów, które z różnych powodów powinny być omówione indywidualni), nie może go jednak zastąpić.

Sama abstynencja bez jakiejkolwiek formy leczenia, to zazwyczaj krótkotrwałe zatrzymanie widocznego objawu choroby. Z uwagi na to, że osoba uzależniona nie zmienia swojego funkcjonowania w obszarach w których nastąpiły zaburzenia na skutek jej czynnego picia/brania, prędzej czy później chwilowa radość z życia bez używek szybko mija (albo nie przychodzi w ogóle ); stres życia nasila się, następuje powrót do dotychczasowych zachowań i – z uwagi na brak umiejętności konstruktywnego poradzenia sobie z trudnościami- powrót do regulowania emocji za pomocą środków czy zachowań uzależniających.